Ptasie radio -nasza pierwsza książka

Pewnego dnia Jaś wrócił ze szkoły i rzucił ze złością, że musi się nauczyć tego głupiego „Ptasiego radia”. Zaczęło się narzekanie, że on nie jest w stanie tego zapamiętać, że się na pewno nie da i on nawet nie będzie  próbował. Ten wiersz jest bez sensu, jest długi, durny i w ogóle nie do nauczenia.  Z takimi argumentami i nastawieniem nie da się przecież dyskutować. Wszelkie próby są skazane na niepowodzenie. I co miałam zrobić?

Postanowiłam przeczekać aż minie burza i zaproponować jakieś ciekawsze sposoby pomocy w nauce.

Pierwszym moim pomysłem było przeczytanie „Ptasiego radia” tak, jak to robiłam gdy był mały. Uwielbiał jak się wygłupiałam modulując głos i naśladując konkretne ptaki. Po wspólnym czytaniu zaczęły pękać pierwsze lody. Wiersz zaczął stawać się ciekawy i wesoły. Jaś powolutku sam czytał kolejne wersy i zaczynał je zapamiętywać.

Później pojawiła się w mojej głowie idea zilustrowania wiersza i stworzenia z niego naszej pierwszej wspólnej książki.

Zaczęliśmy od namalowania kolorowego tła na każdej z ośmiu kartek formatu A3. Malowaliśmy farbami, rysowaliśmy kredkami woskowymi i akwarelowymi bawiąc się kolorami, formami i technikami. Musieliśmy poczekać, aż rysunki na jednej stronie wyschną aby pomalować drugą.

Potem, gdy już wszystkie tła były suche, przecięłam papier na pół i poukładaliśmy strony w odpowiadającej nam kolejności.

W Internecie znalazłam tekst wiersza i w edytorze tekstu dopasowałam czcionkę, a następnie wydrukowałam, pocięłam na kawałki i poprzyklejaliśmy tworząc z nich ciekawy układ. Na koniec znalazłam też rysunki ptaków występujących w tym utworze poetyckim, wydrukowałam je i przykleiliśmy w odpowiednich miejscach.

Pozostało już tylko napisać tytuł, imię i nazwisko autora oraz imiona i nazwiska twórców książeczki i zszyć ją.

I można czytać i oglądać do woli.

Wpis powstał w ramach projektu blogowego „Przygody z książką”. Zapraszam Was do czytania i oglądania tego, co zamieściły pozostałe uczestniczki.